Vitamine V

Door de gebroken vorige nacht was ik gisterenavond erg moe. Ook al omdat omdat ik Han erg miste en mij zorgen maakte over haar ben ik om 21:30 gaan slapen. De wekker maakte mij om 08:00 wakker. Even gebeld met Han. Han had wel wat kunnen slapen, maar niet geweldig. Haar zaalgenote, die bij het raam lag, opende steeds het raam voor een paar minuten. Lekker frisse luft zei ze. Zal best, maar niet als het acht graden vriest buiten! Han heeft haar dan ook vriendelijk doch dringend verzocht om dat raam dicht te laten. Een handdoek (laat staan een washand) was er niet voor Han, dat schijn je zelf mee te moeten nemen. Wisten wij uiteraard niet. Bij wijze van uitzondering kreeg Han dan toch een handdoek, met de mededeling dat ze er niet op moest rekenen dat ze er morgen weer een zou krijgen.

Ik ben gaan douchen en aankleden, daarna een haastig ontbijt. Ben vervolgens snel de stad in gegaan om wat spulletjes te gaan kopen die we per sé wilden hebben. De simkaarten moesten worden opgewaardeerd en dat ging niet zo maar. Dat moest met een IT kaart en die kun je als niet-Duitser niet hebben. Pinnen kon niet, creditcard ook niet. Wel met kontant geld, maar dat ik had niet genoeg. Pinnen dus een paar straten verderop. Toen snel naar Conrad om de videokaart en wat andere spullen te kopen. Weer gebeld met Han. Nu dachten ze weer aan een hernia. Nog meer onderzoeken stonden er voor vanochtend op het programma. Een puber-/punkachtig jochie heeft haar daarna opgehaald voor een echo. Hij kwam de zaal binnen en zei alleen tegen Han “mitkommen!” Ik dacht toch echt dat ze die methodes van vroeger wel hadden afgeleerd, maar sommigen dus niet. Onderweg naar de onderzoekruimte zei het jochie geen woord, hij las wel uitgebreid de status van Han. Ik vertelde haar dat ik zo snel mogelijk in het ziekenhuis zou zijn. Na nog wat andere kleinigheden te hebben gekocht was ik omstreeks 11:30 in het ziekenhuis. Inmiddels had ik mezelf wat opgepompt in de auto en heb ik gelijk een verpleegster aangesproken. In het Engels, ondanks dat ze bijna geen van allen Engels verstaan in dat ziekenhuis, ook de doktoren niet. Toch begreep deze verpleegster wonderwel wat ik bedoelde, waarschijnlijk ook op de toon waarop ik het zei. Binnen twee minuten was de arts er. Die sprak wel een paar woorden Engels, niet echt veel, maar meer dan alleen yes en no. Samen met haar Duits kon ik het aardig volgen.

Ik vroeg haar:”What is wrong with my wife and when can I take her home”. Geen hernia, geen verstopping, geen nierstenen (hoewel die er wel zijn).
Door het hoesten is Han haar grote rugspier beschadigd. Han mocht naar huis. Wel nog even tot 16:00 wachten want we kregen nog een brief mee. Die brief en wat pijnstillers (want het was natuurlijk niet over) kwamen om 16:40. Het was een lange middag. Maar ik had Han weer terug! Onze huisarts (die op de hoogte was gebracht door Eurocross) en Eurocross zelf belden ook. Dat voelde goed, die ondersteuning uit Nederland. Ook de telefoontjes van vrienden en familie hebben ons erg geholpen. Onze huisarts heeft ons gelijk gepland voor een bezoek maandagochtend vroeg.

Eerst even wat gegeten bij Galeria Kaufhof in de stad. De auto kan daar in de parkeergarage gezet worden en vlakbij de lift is een restaurant. We hebben wat gegeten en zijn naar het hotel gegaan. Even op het internet gesurft, dvd gekeken, lekker zoals vanouds. Morgen rijden we naar Nederland. Niet via Düsseldorf zoals de oorspronkelijke planning was, maar rechtstreeks naar huis. Daar staat vijf uur voor. Dat ook dát anders zou uitpakken wisten we toen nog niet.

Han heeft astma en hoest daarom al jaren. Niet een beetje, maar hele zware hoestbuien. Zo erg dat omstanders soms net zo benauwd kijken als Han op dat moment is. We zijn al een tijdje bang dat dat nog eens iets zou beschadigen. Han klaagde al eerder dat het hoesten soms erg zeer deed. Vannacht was het zo erg dat ze er van moest huilen. Ik zag aan haar dat de pijn bijna niet te dragen was. Ze wilde echter van geen hulp weten en probeerde weer te gaan slapen. Na een uur weer een hoestbui en weer verging ze van de pijn. Toen vond ik het genoeg en heb bij de receptie van het hotel om een dokter gevraagd. Dat scheen niet te kunnen, maar we konden wel naar een ziekenhuis gaan. Dat hebben we dan ook gedaan, naar de Caritasklinik St. Theresia in Saarbrücken. We werden vrijwel direct geholpen op de eerste hulp, en al snel werd het duidelijk dat Han een tijdje moest blijven. Allerlei onderzoeken volgden, en de conclusie was nierstenen in beide nieren. Later op de dag werd dat herroepen, en was het opeens een verstopping in de darmen. Han moest de nacht blijven. Daar zaten we dan, 500 kilometer van huis, Han in een ziekenhuis en ik alleen terug naar het hotel. Ik had inmiddels contact gehad met de zorgverzekeraar van Han, die mij adviseerde om Eurocross in te schakelen. Dat heb ik ook gedaan. Gelukkig hebben Han en ik allebei Duitse simkaarten, dus konden we met elkaar bellen voor 5 cent per minuut of sms-en voor 5 cent per sms. Als alles via onze normale Nederlandse nummers zou gaan loopt het hard op. Een heel onverwachte wending van ons tot nu toe zo leuke bezoek aan Duitsland.

Vanochtend zijn we na het douchen, aankleden en ontbijten op weg gegaan naar Luxemburg. Luxemburg Stad om precies te zijn. We waren eigenlijk niet van plan om daar veel te doen, culturele zaken zijn niet zo aan ons besteed, en de stad zelf stelt niet zo veel voor, het is eigenlijk een groot dorp. Maar wat ze wel in Luxemburg hebben is Bofferding bier, en een vriendin van ons vindt dat erg lekker. Dus hebben we een Cactus (supermarkt) opgezocht en hebben daar wat Bofferding bier gekocht. We hebben gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om de benzinetank vol te gooien, het is in Luxemburg tenslotte goedkoper dan in de andere nabije landen. We reden langs een Ford dealer, en daar hebben we de ruitenwissers van de Fiesta (voor en achter) laten vervangen. Vervolgens zijn we op weg gegaan naar Thionville, Frankrijk. Met een bepaalde reden. Eén van Han’s voorouders is daar geboren in 1701, en het leek ons leuk om daar eens rond te kijken. Van Luxemburg naar Thionville is maar een klein stukje. We zijn naar het centrum gereden en na een paar rondjes rijden over een parkeerterrein vonden we een plaatsje. Het is op dat parkeerterrein erg chaotisch, maar ja, het is Frankrijk en daar verwachten we niet anders. 😉

We hebben wat rondgekeken in het centrum, er was zowaar een Kerstmarkt en het was er nog gezellig ook. We vroegen ons af tijdens het wandelen of 300 jaar eerder Han’s over-over-over-overgrootmoeder daar misschien ook gelopen heeft. Het was koud, dus we zijn in een café een warme kop koffie gaan drinken. Hoewel ik geen Frans ken (en Frans mij ook niet) lukt het bestellen van dergelijke eenvoudige zaken mij toch aardig, dus ik kreeg wat ik wilde, één zwarte koffie en één met melk. Na de koffie weer terug naar de auto, en zijn we naar Metz gereden. Daar zijn we vorig jaar ook geweest, ze hebben daar aan de rand van de stad een mooi winkelcentrum compleet met een vestiging van Flunch. Ook daar hebben we wat rondgekeken, en na afloop hebben we lekker gegeten bij Flunch. De rekening klopte niet helemaal, maar iedereen weigerde categorisch Engels te verstaan, dus ik heb het voor die paar euro maar laten zitten. De toch al lage dunk die we hadden van Fransen (ondanks de voorouder van Han, maar die is tenslotte wijs geweest en later in Den Bosch gaan wonen) is hierdoor beslist niet beter geworden.

Tijd dus om dit land snel te verlaten en terug te rijden over een gedeeltelijke tolweg naar Duitsland. Het begon vlak voor de grens behoorlijk te sneeuwen, maar toen we de grens over gingen hield het abrubt op. Na het passeren van de grens is het maar heel even naar het hotel, en daar hebben we nog even op het internet gesurft en naar een aflevering van ER gekeken. De planning is om nog naar Heidelberg en Karlsruhe te gaan de komende dagen, maar dat zou anders uitpakken. Deze dag was in ieder geval erg leuk!

Na het ontbijt (dat erg uitgebreid en lekker is) zijn we op weg gegaan naar Mannheim. Eerste stop aldaar, hoe kan het ook anders, was een Media Markt. We hebben lekker rondgekeken, in het bijzonder naar een videokaart voor mijn computer, een harde schijf en een scheerapparaat. We hebben nog niets gekocht, omdat we ons eerst op de prijzen willen oriënteren. Om de hoek was een vestiging van Conrad, daar was de videokaart al 10 euro goedkoper. Na Conrad hebben we weer getankt en bij McDonald’s een kleinigheid gegeten. Daarna het centrum in. Ons oog viel vrijwel direct op een T-Mobile winkel. We hebben daar de Duitse internetstick gekocht. Ook nog even rondgekeken bij Kaufhof, waar Han een beertje zag waar ze helemaal weg van was. Die moest dus ook mee! Daarna vonden we het allebei wel genoeg, en zijn naar Neunkirchen gereden. Daar vonden we het vorig jaar allebei erg gezellig, en dat was nu ook weer het geval. Wat een leuke kerstversiering in het winkelcentrum hebben ze daar toch, en ook nog een leuke kerstmarkt compleet met ijsbaan buiten. We hebben in het winkelcentrum lekker gegeten en hebben naar kerstliedjes van een dameskoor geluisterd. Tijd om naar het hotel te gaan. Maar niet voordat we bij een McCafé een setje erg leuke koffiebekers (hadden we thuis al gezien op het internet) hebben gekocht. Met een gratis handvol chocolade erbij “want”, zo zei de vriendelijke McCafé medewerkster, “so haben Sie das McCafé feeling auch zuhause”.

In het hotel aangekomen de internetstick aangesloten. Met succes, want dit bericht is via die stick geplaatst. Het werkt prima, en de stick is een goede investering voor volgende reizen naar Duitsland. Zo zijn we van die hoge hoteltarieven af. Het weer vandaag was prima, koud, geen zon, af en toe een vlokje sneeuw. Het was een fijne dag!

Vanochtend werden we op tijd gewekt door de wekker. De dag begon met stralende zonneschijn. De achterruit van de Fiesta zat onder het ijs, het heeft dus gevroren vannacht. Na het aankleden en het ontbijt heb ik de spulletjes weer naar de auto gebracht. Dat ging gemakkelijk, want de kamer had ook nog een eigen tuin en de Fiesta stond daar vlakbij geparkeerd. We hoefden dus niet alles door het hotel te sjouwen. Omstreeks 11 uur zijn we weggereden, richting Saarbrücken. Niet via de kortste route over de autobahn, maar via Luik, door de Ardennen naar Bastogne, daar de grens met Luxemburg overgestoken en dwars door Luxemburg naar Echternach. Vlak onder Echternach hebben we (nadat we eerst de tank hebben gevuld met goedkope Luxemburgse benzine) de grens naar Duitsland gepasseerd en vervolgens via Trier naar Saarbrücken gereden. Dat laatste stuk wél via de autobahn. Onderweg nog even gestopt bij Tankstelle Hochwald voor een kopje koffie met appelgebak (voor Han) en chocoladegebak (voor mij). Het hotel was met behulp van TomTom zó gevonden. Ook deze kamer bevalt prima.

We informeerden naar de internetmogelijkheden. Per dag 7 euro 95. Dat heeft ons doen besluiten om ook voor Duitsland een internetstick te kopen, we komen regelmatig in de Bondsrepubliek en net als in Engeland heb je de investering zó terugverdiend. We hebben deze avond het internet via de laptop maar gelaten voor wat het is, en ons “beholpen” met internet via onze telefoons.
Wel nog even de stad in (erg druk in de spits in Saarbrücken!) om te eten. Omstreeks 20:30 waren we weer terug in het hotel, waar we onder het genot van een bakkie Senseo lekker twee afleveringen van ER hebben bekeken. En zo was deze dag ook weer omgevlogen. Morgen gaan we verder Duitsland verkennen!

We zijn vroeg in de middag (12.45u) vertrokken van huis. Omdat het best een behoorlijk stuk rijden is naar Saarbrücken heb ik van Bugs een “halverwege overnachting” kado gekregen als kerstkadootje. Niet zomaar een overnachting in een hotelletje. Nee…., we verbleven in een héle luxe suite in Hotel Stein in Urmond. We wisten niet wat we zagen toen we er binnenliepen. Een luxe zithoek met open haard en flatscreen, een bureau, een hemelbed en als klap op de vuurpijl een echt enorme badkamer met een jacuzzi en grote douche erin. Daarbij nog een 4-gangen diner en een ontbijt.

We vertrokken de volgende morgen geheel ontspannen. We hebben genoten van alles wat de kamer bood, heerlijk gegeten en ook heerlijk geslapen.

Vandaag het laatste stuk van de terugreis. Net als op de heenreis hadden we weinig zin om op tijd op te staan en bij Flunch te gaan eten, dus hebben we weer besloten om het met de koffie en cake van het hotel te doen. Uitchecken hoeft in dit hotel pas om 12:00, dus dat gaf ons de gelegenheid om het allemaal rustig aan te doen. Om 11:40 waren de auto en wij klaar voor de reis naar huis. Het regende toen we opstonden en dat was niet minder geworden toen we vertrokken.

Vorige keer waren we langs de snelweg in België gestopt om iets te gaan eten. Dat was ons goed bevallen dus dat wilden we vandaag weer doen. Maar helaas bleek de zaak gesloten. We dachten nog even om dan maar in Breda wat te gaan eten, maar eigenlijk wilden we al eerder even de benen strekken en onze magen vullen. Dus voorbij Antwerpen de snelweg af en in Brecht een prima cafetaria gevonden. Nadat we gegeten hadden binnendoor naar Breda gereden en daar weer de snelweg op. Tijdens het eten was de regen opgehouden. Om ongeveer 17:20 waren we weer thuis.
We hebben een hele fijne vakantie gehad, met wisselend (veel) regen waar we weinig last van hebben gehad en zonnige dagen. We hebben deze keer 2054 kilometer gereden.
Nu een weekje werken en dan gaan we met een tussenstop een paar dagen naar Saarbrücken en omgeving. Daarover volgende week meer!

Vanochtend na het douchen en aankleden was het tijd om alle spullen in de auto te laden. Vandaag rijden we de eerste etappe naar huis, van Dartford (UK) naar Coquelles (F). Eerst naar Morrisons voor het ontbijt en wat boodschapjes die je in Nederland niet kunt krijgen. De Focus kreeg ook ontbijt, die hebben we bij het tankstation van Morrisons helemaal volgetankt. Daarna zijn we naar het winkelcentrum Bluewater gereden. Het was daar zo druk dat verkeersregelaars de arriverende auto’s naar parkeerplekken verwezen. En gebrek aan parkeerruimte is daar normaal niet. We hebben nog wat spulletjes gekocht bij Boots (de landelijke drogisterij), een kattenkalender aangeschaft en we hebben wat gedronken. Moe van het geslenter door het erg drukke winkelcentrum zijn we naar de auto teruggelopen. Op weg naar Folkestone, om nog even een warme maaltijd te eten bij Morrisons. We hebben bij Tesco (Morrisons had niet veel keus meer) wat sandwiches gekocht voor later op de avond en toen op weg naar de haven van Dover. Daar waren we ruim op tijd. De ferry helaas niet, die arriveerde met een uur vertraging. Uiteindelijk kwam de ferry aan, en werd in een recordtempo gelost en geladen. Een uur te laat vertrokken we naar Frankrijk. Na een saaie overtocht kwamen we om 22:15 aan in het hotel. Het was ondanks de vertraging een leuke dag, die begon met stralende zonneschijn en eindigde met veel regen.

Toen we vanochtend wakker werden en uit het raam keken was de regen verdwenen, en de zon deed verwoede pogingen om door het wolkendek heen te breken. Nadat we gedouched en aangekleed waren en in de auto stapten om te ontbijten bij Morrisons was dat ook gelukt: stralende zonneschijn. Na het ontbijt hebben we ruitenwissers gekocht voor de Focus (voor en achter) want die zijn hier goedkoper dan in Nederland en ze waren aan vervanging toe. Met de zonnebril op ons gezicht reden we daarna naar Brighton. Eerst naar het winkelcentrum Churchill Square, waar we in de rij stonden om de parkeergarage binnen te kunnen. De kerstdrukte heeft in Engeland al flink toegeslagen. Dat zagen we de hele week al, het leek iedere dag wel drukker in de winkels te worden. Nadat we ongeveer 10 minuten hadden gewacht ging de slagboom open en gingen we op zoek naar een plaatsje. Uit ervaring weten we dat je beter gelijk naar de hoogste verdieping kunt gaan, aangezien iedereen om de een of andere reden zonodig laag moet staan. Boven was inderdaad een prima ruime plek. We hebben in het winkelcentrum gelijk wat te drinken genomen, allebei thee, die van Han gewone warme thee en ik had ice(d) tea. Bij HMV (een grote cd/dvd/gameswinkel waar de Free Record Shop een puntje aan kan zuigen op gebied van collectie) hebben we drie seizoenen gekocht van ER, een stuk voordeliger dan in Nederland. Nou is een heleboel voordeliger in het buitenland dan in Nederland, maar goed.

Na het bezoek aan het winkelcentrum zijn we naar de plaatselijke ASDA gereden, niet voor Mountain Dew dit keer (hoewel we daar tegen beter weten in toch naar gekeken hebben en ook deze keer niet hebben gevonden) maar om Iams kattenvoer voor onze Izzy te kopen. In Nederland 23 euro en 50 cent voor een zak van 3 kilo. Bij ASDA omgerekend 10 euro 35. In Nederland is bijna alles duurder dan in het buitenland…… oh wacht, dat heb ik al geschreven. Daarna zijn we naar Harvester gereden die tegenover de pier van Brighton zit voor de avondmaaltijd. Een parkeerplaatsje vonden we om de hoek. Dat was fijn, want tijdens het eten begon het te regenen. Dat belette ons niet om de promenade over te steken en de pier op te gaan om nog een keertje met muntjes te schuiven. Toen we daarmee klaar waren en we de pier af liepen waren de toegangshekken naar de pier al gesloten. Dat was de eerste keer dat we dat meemaakten. In het winterseizoen gaan ze dus veel eerder dicht dan anders. Aan de ene kant begrijpelijk, aan de andere kant, Brighton is de uitgaansstad bij uitstek aan de zuid-oostkust en er is genoeg te doen op de pier, zowel met horeca als amusementsgelegenheden. In de stromende regen zijn we naar huis gereden. De nieuwe ruitenwisser deden hun werk uitstekend. Na een hele fijne dag kwamen we omstreeks 21:30 aan in het hotel. Morgen alweer de laatste dag in Engeland, morgenavond slapen we in Frankrijk en zondag weer op weg naar huis.

Zoals de titel van dit blogje al verklapt zijn Han en ik vandaag zes jaar getrouwd. We waren eigenlijk van plan om, net als vorig jaar, deze dag in Brighton door te brengen. Het weer werkte echter niet mee, vanaf het moment dat we opstonden en uit het raam keken regende het, en die regen duurde de hele dag door. Daarom besloten we om het vandaag dicht bij huis te zoeken, en naar de twee grote overdekte winkelcentra hier in de buurt te gaan. Na het ontbijt (bij Morrisons natuurlijk) zijn we eerst naar Bluewater gereden, en toen we daar waren uitgekeken zijn we de Thames overgestoken via de Dartford tunnel en naar Lakeside gegaan. We waren allebei erg snel moe vandaag, en ik kreeg bovendien last van mijn been en voet (die waarvan de teen gebroken is geweest) en daarom hebben we besloten om vroeg naar het hotel terug te keren. We hadden beiden niet veel puf meer om uitgebreid uit eten te gaan, dus hebben we heel romantisch een bezoek gebracht aan McDonald’s ;).

We waren blij dat we een lekkere lange avond voor de boeg hadden na alle activiteiten van de afgelopen dagen. We hebben twee afleveringen van Stargate Universe gekeken, een groot gedeelte van een concert met Roy Orbison gezien (ben ik een hele grote fan van) en de eerste aflevering van seizoen 7 van James Herriot. Als het weer meezit (er wordt voor morgen geen regen verwacht) gaan we alsnog naar Brighton. Weinig spannends dus vandaag, maar toch een fijne dag gehad. Maar onze dagen zijn al gauw fijn als we bij elkaar zijn!