Dag 7: 19-12-2009 – Een terugreis met hindernissen

De hele week is er op een enkele sneeuwvlok na niets gevallen in Saarbrücken. Er lag wel wat sneeuw bij aankomst, maar verder niets. Vanochtend wierp ik na het opstaan zoals gebruikelijk een blik uit het raam. Sneeuw! Niet een klein beetje, alles was bedekt onder een wit pak, inclusief onze Fiesta. Ik maakte Han wakker met deze mededeling en vroeg of ze een beetje had kunnen slapen.
Dat was gelukkig zo, met medewerking van de pijnstillers en de afwezigheid van Duitse vrouwen die bij -8 het raam open willen zetten. 😉

Na het aankleden zijn we gaan ontbijten. Toen dat klaar was heb ik de auto naar de ingang van het hotel gereden om de spullen in te gaan laden. Daarbij had ik bijna een aanrijding met een Franse BMW, die mij te laat zag, bovenop de rem ging staan en dus langzaam naar mij doorgleed. Gelukkig liep het net goed af en mopperend op Fransen die niet kunnen autorijden heb ik het bagagewagentje gepakt en heb de auto volgestouwd. Wat slordiger dan anders, want deze keer zouden we geen tussenstop maken, dus ook van de achterbank werd dankbaar gebruik gemaakt. Uitgecheckt uit dit fijne hotel, waar we zeker nog eens terug willen komen. Vervolgens hebben we een Aral benzinepomp opgezocht om te tanken, in de flauwe hoop dat ze Mountain Dew zouden hebben. Tot onze verrassing hadden ze vijf flesjes, niet al te veel, maar veel meer dan helemaal niets! Toen zijn we er voor gaan zitten om in één ruk terug te rijden. Door de sneeuw was er flink met zout gestrooid, dus de voorruit sloeg al snel dicht. Ondanks dat er ruitensproeiervloeistof tot -30 in het tankje zat bevroor de sproeier vrijwel onmiddellijk. Dit betekende dat ik bijna ieder kwartier moest stoppen om de ruit schoon te vegen. Wij waren niet de enigen, op de parkeerplaatsen en de vluchtstrook zagen we overal auto’s met hetzelfde probleem. Ik had de dag te voren nog ruitensproeiervloeistof gekocht, maar de alcohol verdampte op de voorruit en de resterende vloeistof bevroor op de ruit.

Het schoot zo niet erg op. Na 3 uur rijden hadden we 165 kilometer afgelegd van de 500 die we moesten rijden om thuis te komen. We besloten zelfs om ons doel te verleggen: niet naar huis rijden maar in Limburg de eerste v/d Valk te pakken die we tegenkwamen en daar de nacht door te brengen. Dan waren we tenminste in Nederland! Inmiddels werd ik aardig bedreven in het schoonmaken van de ruit: ruitensproeiervloeistof sprenkelen uit een bekertje, ruit schoonmaken met spons, onmiddelijk met tissues droogmaken en we konden weer een paar kilometer voort. Opeens schoten we toch wat op. De grens met België kwam toch nog eerder dan verwacht en toen waren we redelijk snel bij Luik. Daar was kennelijk zoab, want het hinderlijke opspatten van het water met pekel hield opeens op. En daar was dan het bordje Nederland!
Gestopt bij het eerste tankstation dat we tegenkwamen waar we een fles de-icer hebben gekocht. Was in Duitsland nergens meer te krijgen. Even sproeien op de voorruit en de ruitenwissers laten werken. Een schone voorruit was het resultaat. Een stuk doorgereden en de ruit werd niet meer noemenswaardig vuil. Dus durfden we het aan om in het donker verder te gaan, maar niet voordat we bij Weert wat hebben gegeten bij McDonald’s. Omstreeks 19:30 waren we thuis, negen uur na vertrek. Deze lange rit was voor Han erg vervelend, ze had veel pijn, maar toch was ze blij (en ik ook) dat we weer thuis waren.

Als we terugkijken hebben we de eerste helft een hele leuke vakantie gehad. Vanaf donderdag was het niet leuk meer, maar dat ligt niet aan Duitsland. We gaan daar volgende keer graag weer naar toe, alleen dan wel graag zonder bezoek aan ziekenhuizen. Deze vakantie hebben we 1694 kilometer gereden. De terugreis zal ons nog lang bijblijven!
Dit was de laatste vakantie van dit jaar. Plannen voor volgend jaar zijn er al. Het eerste minitripje is in januari, dan gaan we naar Goes om een concert van Nick & Simon bij te wonen. We slapen dan bij v/d Valk in Goes.

Hoe het gaat met Han zullen we hier als afsluiting van deze vakantie nog vermelden. Maandag gaan we naar de huisarts en dan kijken of ze haar snel weer kunnen oplappen. Over volgende vakanties en tripjes kun je hier ook weer alles lezen!

Reageren is niet mogelijk.