Vitamine V

Ook vandaag wilden we niet ver rijden. Na het aankleden en ontbijten zijn we eerst naar een tuincentrum gereden, gewoon om te kijken hoe de kerstsfeer in een Duits tuincentrum is. Bij binnenkomst stond er een bordje dat fotograferen verboden was, maar als rechtgeaarde Nederlanders houden we niet zo van verboden en heb ik met mijn telefoon toch wat foto’s genomen. Ik was niet de enige trouwens, ook de Duitsers zelf vonden dat verbod onzin, of hebben het niet gelezen 😉 . Het was leuk, maar niet spectaculair. We hebben wel een gieter gekocht, die hadden we toch nodig en thuis komt het er niet zo snel van om zo’n ding te kopen.

Daarna zijn we naar de altstadt van München gereden. Ondanks dat we nu voor de derde keer in deze grote stad zijn waren we daar nog nooit geweest. We hebben geparkeerd onder het filiaal van Karstadt daar, een ander filiaal dus dan die van gisteren. De bedoeling was daar even rond te kijken en dan verder de stad in te lopen. Dat pakte anders uit. Dit filiaal is echt gigantisch groot, en we hebben er ook bijna de hele middag zoet gebracht. Alleen het restaurant al is bijna net zo groot als de V&D in ons winkelcentrum. En nu we het toch over V&D hebben, de speelgoedafdeling deed ons aan onze jeugd denken. Zo groot, zo veel keus en met allerlei demonstraties. Echt heel leuk! Moe van het geslenter zijn we naar het hotel teruggereden.

Daar aangekomen bleek restaurant gesloten. Dat bleek altijd het geval te zijn in het weekend maar, zo vertelde men ons, in de ontbijtzaal is ter vervanging een zelfbedieningsbuffet. Ook goed. Een erg aardige ober wachtte ons op, vertelde hoe het werkte (niet moeilijk) en we konden een tafel aan één kant van de zaal uitkiezen aangezien de rest van de zaal was gereserveerd voor een gezelschap. Het eten was ok, niet slecht maar ook niet super. Onder het eten stroomde de zaal vol met het inmiddels gearriveerde gezelschap. Opeens werd aan ons gevraagd door een paar leden van het gezelschap of ze bij ons aan tafel mochten zitten. Nee dus, we zijn met zijn tweeën op vakantie en zijn gezellig aan het eten in een restaurant, niet bij McDonald’s. Ook de mensen aan de tafel naast ons (behoorden dus ook niet bij het gezelschap) weigerden het verzoek. Toen ging de reisleider van het gezelschap zich er mee bemoeien. Hij besloot ons maar over te slaan (we straalden blijkbaar uit “don’t mess with us”) en wendde zich tot de mensen aan het tafeltje naast ons. De discussie liep nogal heftig op en de reisleider stond gewoon ruzie te maken met die mensen, handen in de zij in een poging ze te intimideren. Belachelijk dat de ober die het wel gezien en zeker gehoord moest hebben, niet ingreep.
De reisleider haalde uiteindelijk bakzeil, hij kon zijn eters niet kwijt. Het etentje van de mensen naast ons was inmiddels bedorven. Ze hebben tegen ober die tevoorschijn kwam toen de rust was weergekeerd gezegd, dat ze niet van plan waren te betalen en een klacht gingen indienen. Voor ons was de lol er ook af, in desert hadden we geen trek meer. Ook wij hebben tegen de ober gezegd dat dit geen manier is om een restaurant te leiden, hij had moeten ingrijpen. De man was erg zenuwachtig geworden inmiddels, vertelde dat ook wij de rekening konden vergeten. Dat was fijn, maar vergoedde toch niet ons bedorven plezier in een gezellig etentje. Bij het weggaan gaven we de ober een hand, hij had het zo te zien erg moeilijk. Hij greep onze handen met beide handen vast en bood nogmaals zijn verontschuldiging aan. De man is erg aardig, maar ik denk té aardig voor zijn functie. De gebeurtenis is ons nog een tijd bijgebleven, ook de dagen erna kwamen we er samen nog geregeld op terug. Maar toch….. het was weer een leuke dag in Duitsland! Je maakt nog eens wat mee. 😉