Vitamine V

Vanochtend werden we wakker door het gekletter van regen in de bomen voor onze hotelkamer. Het regende werkelijk pijpenstelen. We hebben ons op ons gemakje gedoucht en aangekleed en zijn gaan ontbijten. Het ontbijt was weer erg lekker en dit keer liepen we ons eitje niet mis. Met een bagagekarretje hebben we onze spullen naar de auto gebracht. Buiten was het inmiddels droog geworden en was er af en toe een voorzichtig zonnetje te zien. Vóór we naar huis zouden rijden wilden we nog even naar Essen. We drinken graag Mountain Dew, dat is een Amerikaanse frisdrank die in Europa moeilijk te verkrijgen is. In Duitsland hebben ze het soms bij sommige tankstations. Via het internet hebbben we uitgezocht dat er in Essen zo’n tankstation zit. Klein omweggetje, maar het was het waard, we hebben 11 flesjes (de hele voorraad) kunnen bemachtigen. Toen richting Nederland. Niet direct naar huis, maar naar het eerste ziekenhuis dat we over de grens tegenkwamen, in Arnhem. Mijn voet was inmiddels zo pijnlijk en paars geworden dat we het verstandiger vonden om er even naar te laten kijken.

We werden erg vlot geholpen en de conclusie van de arts: mijn kleine teen is gebroken. Daar kunnen ze verder niets aan doen, behalve dan twee tenen aan elkaar tapen met pleisters. Voet een beetje ontzien, niet te veel lopen.
Over zes weken moet het dan weer helemaal in orde zijn. Even voor 16:00 waren we weer thuis. Ondanks mijn pijnlijke voet was het een erg leuk weekend. We hebben nog plannen voor de komende maanden, varen op de Thames natuurlijk, nog een keer een weekje naar Zuid Engeland en ook nog een klein weekje naar Duitsland, dan gaan we naar Saarbrücken. Plannen genoeg dus, ook voor volgend jaar. Maar daarover later meer!