Vitamine V

Na het aankleden en het ons inmiddels bekende van der Valk ontbijt hebben we de auto weer volgeladen met de bagage en zijn we eerst nog even naar de plaatselijke Aralpomp gereden. De Focus reed nog steeds op de Engelse benzine waarmee we dwars door Engeland en daarna naar Duitsland zijn gereden. Tijd om te tanken dus.

Daarna zijn we de autobahn opgegaan en op weg gegaan naar München. Het plan was om een tussenstop te maken in Heidelberg, maar door onzekere weer besloten we maar om niet van de autobahn af te gaan. Stoppen kun je ook in een van de autobahnrestaurants en dat spaart een hoop tijd uit. We zijn toch één keer van de autobahn af geweest, een kilometer of vijf, om te eten bij een McDonald’s. Daarna was het nog een uurtje rijden naar het hotel. Het was een lange rit, met pauzes hebben we er ongeveer zeveneneenhalf uur over gedaan. Als we weer naar München gaan doen we het anders, dan slapen we halverwege en niet vlak over de Nederlandse grens.

In München aangekomen was alles wit en niet zo’n beetje ook. Alles zat onder een dikke laag (zo’n 30 centimeter) sneeuw. Maar in tegenstelling tot in Nederland (waar een regenbui al een verkeerschaos veroorzaakt) gaat alles hier zijn gewone gang. De winterdienst zoals dat hier heet rijdt met sneeuwschuivers die ook meteen strooiwagens zijn door de straten. Niet alleen de hoofdwegen, ook de kleinere straten worden onder handen genomen. We hebben dan ook totaal geen last gehad van de sneeuw. Met behulp van TomTom was het hotel zo gevonden. We reden dwars door de stad, maar er zijn tunnels onder de grond een ook daardoor stroomt het verkeer goed door. Het hotel is werkelijk prima, mooie kamer, vriendelijke ontvangst. We hebben besloten de Focus gedurende deze vakantie iedere dag in de ondergrondse parkeergarage van het hotel te stallen. Het sneeuwde toen we aankwamen, het vroor ook nog en zo kunnen we iedere ochtend zo wegrijden.

Morgen gaan we de stad verkennen!